سالم و صالح و با سعادت

دارد ماه رمضان تمام میشود.. میدانم بی هدف نبوده اولین روزهای زیستنش در ماه رمضان... ان شاء الله معرفتش را دریافت کرده باشد برایش توضیح میدهم هر روزمناسباتش را

امروز یک ماهه شد. خدا را شکر. ولی من هنوز مدام نگران زردی او هســـــــــــــتم! عزیز نازنینم؛ برایت سلامتی، آرامش ، حسن خلق آرزومندم. ...

به پهلو که میخوابد با خود میگویم یک مرد بزرگ است در قالب اندامی کوچک و ظریف... ...

دلش میخواهد بغل شود دستهای کوچک و ضعیفش را بالا میبرد به نشانه ی یاری به بلند شدن و زوووور میزندو تقلّا میکند. دلم ضعف میرود برای دستهای ضعیفش که چه چیز بزرگی میخواهد!   ...

شب زنده داری های امسال بهترین بودند. وقتی برایش از مناسبت امروز و مصیبت امروز میگویم و از او میخواهم برای همه و خودش دعا کند به حرفهایم گوش میسپارد و دقت میکند. دعایش مستجاب شب قدر است و شب شهادت مولا امیرالمومنین(ع) علی (ع) یار و پناه و الگویش باشد

روی شانه هایمان که میگذاریمش سعی میکند گردن صاف کند و میچرخاند سرش را به هر سمت و خانه را نظاره میکند.. سرش را بالا میگیرد و در چشمانمان زل میزند " خوب میبیند و خوب میشنود تا آشنا شود و بشناسد و انس بگیرد" ...

دستهایش تا به امروز همیشه باز بوده اند، و انگشتان کشیده اش هیچ چیز را در میان خود جای نمیداد!! شاید دعا! شاید طلب روزی برای خود و پدر و مادر...! شاید به نشانه ی دست و دل بازی..! از امروز فهمیده باید از خود دفاع کند، حالت تدافعی اش مشت های گره کرده هستند تا به هر چیز چنگ بزنن و از سقوط و خطر خود را دور کند.. ...

مژه هایش روز به روز رشد میکند. الله اکبر در طی دو هفته مژه هایش بلند میشوند و سالیان سال هم بگذرد دیگر رشدش متوقف است!! تکامل تدریجی نوزاد سریعتر است از رشد یک انسان کامل! نیاز به بزرگ شدن در او غوغا میکند... ...

خوابش در روز سنگین است به طوری که سر و صدا اثری ندارد... و در شب چنان سبک است که من به حالت slow motion دراز بکشم و حتی باد پتو به او نخورد!!! ...

امروز اولین مهمانی را رفت... افطاری خونه ی  خان داییِ مامانی...